Her şey olağan sıradanlığıyla devam ediyordu hayatımda , teneffüslerde sigara içip derslerde uyuyordum. Bu duruma yalnız ben değil etrafımdaki insanlar da gayet alışmış gibi görünüyordu. Yine mükemmel sıkıcılıkta bir okul günü geride kalmıştı.
Hava klasik Ankara . Beşeri yapıtların oluşturduğu geçici gölgelerin altında üşüyordunuz lakin kendinizi doğaya bıraktığınızda üstünüzde bulunan sahte güneş ışınları altında normal kıvamda hissediyordunuz.
Okuldan çıktım , durağa yürüdüm.
Durakta okulumun bulunduğu ilçenin sosyo-ekonomik düzeyini yansıtacak şekilde bir anne ve iki kızı durmaktaydı. Kızın elinde içinde belki de milyonlarca gıda maddesi kullanılmış , kırmızı renginde ve horoz deseninde bir şeker durmaktaydı. Şekere yansıyan ışıktan durağın arka tarafında kalan yeşil çimlerin , kırmızıyla temasından nasıl sarımtrak bir hal aldığını gördüm.
Kafamı kaldırdım , otobüs ufukta yoktu...
Tekrar kız çarptı gözüme , gözleri halk arasında çakmak diye tabir edildiğinden olsa gerek sigaramı ağzıma götürdüm. Kıvılcımların benzinle olan gayrimeşru ilişkisinden ortaya çıkan alevin yardımını alarak onu sonsuzluğa gönderdikten sonra kafamı tekrar kaldırdım . Yeni alınmış parlak kırmızı çizmelerine iftira gibi dağılan çamurlar dengesiz bir ahenkle ritmik olmayan bir şekilde duruyordu. Çizmelerin ucu sanki oğlan çocuğu olup da yeni alınan kunduralarıyla mahalle maçları oynadığından mütevellit derisi kalkmış ve bundan dolayı da beyazlaşmış gibi beyaz duruyordu o yakamayan güneşin altında.
Kafamı kaldırdım , otobüs ufukta duruyordu..
Bu demekti ki hayatın sıradanlığından dışarı sigara içme molasının bitmesine az kalmıştı . Otobüsün görünmesiyle paniğe giren anne gün ışığında belli olan saatte yaklaşık 12 km hızla giden , sakızın yarattığı o yapay salyalarını vücudundan atarak kıza şekeri atmasını emretti . Kızın şekere son bakışını herhangi bir kız arkadaşım bana atsaydı şuan hala aşka inanabilirdim .
Masumiyet ve geri gelmeme korkusu...
Otobüsüm geldi , kulaklığımı takıp kahverengileşmeye başladım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder